De toepassing van onroerende zaken op windmolens

Windmolens worden vaak gezien als technologische hoogstandjes die bijdragen aan onze overgang naar schone energie. Toch is de juridische status van windmolens een complex vraagstuk. Traditioneel vallen objecten die duurzaam verbonden zijn met de grond en derhalve onder de noemer ‘onroerend goed’. Dit geldt bijvoorbeeld voor huizen, fabrieken en landbouwgrond. Maar hoe zit het dan met windmolens, die weliswaar stevig verankerd zijn maar ook bedoeld zijn om zich te bewegen? Nou, het gaat niet om de onderdelen van een windmolen die bewegen. Het idee is dat windmolens, ondanks hun bewegende onderdelen, een essentieel onderdeel vormen van de energie-infrastructuur en daarmee duurzaam verbonden zijn met de grond. Ze zijn dan ook naar aard en inrichting bedoeld om ter plekke te blijven. 

Windmolens en opstal

Door een principe dat natrekking heet, is de eigenaar van het stuk grond bijna altijd eigenaar van de duurzame bouwwerken die hierop staan. ‘Bijna’ omdat er een uitzondering gevormd kan worden met onder andere het recht van opstal. Het recht van opstal zorgt ervoor dat deze ‘natrekking’ wordt verbroken en dat de eigenaar van de windmolen dus iemand anders kan zijn dan de eigenaar van de grond. Hierdoor kan de windmolen bijvoorbeeld van eigenaar veranderen, maar de grond niet. Het betekent echter ook dat wanneer de grond van eigenaar wisselt, de windmolen van dezelfde eigenaar blijft en de verkoop van de grond enigszins beperkt wordt door het recht van opstal. Deze regelingen doen echter geen afbreuk aan het feit dat een windmolen onroerend goed is.