Juridische classificatie en kenmerken

Om deze vraag te beantwoorden, moeten we eerst kijken naar de juridische definitie van onroerend goed. Volgens het Nederlands recht omvat onroerend goed de grond en de gebouwen die duurzaam met de grond zijn verbonden. Hierdoor lijkt het alsof een auto, die vrijelijk kan bewegen, niet zou vallen onder de noemer onroerend goed. Het kenmerkende aspect van onroerend goed is de duurzame verbondenheid met de grond. Gebouwen, structuren en zelfs bepaalde installaties kunnen als onroerend goed worden beschouwd omdat ze vastzitten aan de grond en naar aard duurzaam zijn verbonden. Een auto, daarentegen, kan gemakkelijk van de ene plaats naar de andere verplaatst worden en lijkt niet aan deze vereiste te voldoen. Daarmee valt een auto niet onder de beschrijving van artikel 3:3 lid 1 BW. Artikel 3:3 lid 2 BW bepaalt daarom dat een auto geen onroerend goed is, omdat alle zaken die niet onroerend zijn, als roerende zaken worden beschouwd. 

Uitzonderingen en implicaties

Natuurlijk zijn er altijd uitzonderingen op de regel. Als een auto permanent aan een gebouw is bevestigd en dient als structureel onderdeel, zou het theoretisch als onroerend goed kunnen worden beschouwd. Dit is echter een zeldzame situatie en geldt meestal voor specifieke industriële toepassingen. Dan moet er overigens ook weer gekeken worden of het een bestanddeel van de onroerende zaak is geworden, maar dat is een onderscheid dat voor deze blog niet van groot belang is. Het algemene onderscheid tussen onroerend en roerend goed is echter wél van belang, niet slechts op academisch gebied. Het heeft belangrijke belastingimplicaties en beïnvloedt hoe eigendommen worden behandeld binnen het juridische kader. Onroerendezaakbelasting en andere vastgoedgerelateerde belastingen zijn van toepassing op onroerend goed, terwijl roerende zaken aan andere belastingregels worden onderworpen.