De term en een belangrijk aspect

Allereerst is de term ‘onroerend goed’ zelf afkomstig van het feit dat het in tegenstelling staat tot “roerend goed”. Wat betekent dit eigenlijk? Roerend goed omvat goederen die kunnen worden verplaatst, zoals meubels, elektronica of kunst. Onroerend goed daarentegen heeft betrekking op vaste bezittingen, zoals land en gebouwen. Het gaat er daarbij voornamelijk om dat iets duurzaam is verbonden met de grond of grond zelf is. Een huis valt hier logischerwijs natuurlijk onder. 

Een intrigerend aspect van de classificatie van een huis als onroerend goed is de juridische definitie van ‘natrekking’. Natrekking betekent dat bepaalde zaken automatisch eigendom worden van de eigenaar van het onroerend goed. Denk hierbij aan bijgebouwen, schuren of beplanting op het perceel. Het kan overigens ook iets zijn dat zich in of op het huis zelf bevindt; denk bijvoorbeeld eens aan een airco of zonnepanelen die in bepaalde gevallen kunnen worden nagetrokken. Dit principe heeft historische wortels en is verankerd in het Nederlandse rechtssysteem.

De gevolgen van de kwalificatie

Een interessant gevolg van het feit dat een huis onder onroerend valt, is de impact op belastingen. De WOZ-waarde van een huis is van invloed op lokale belastingen, zoals de onroerendezaakbelasting (ozb). Het bepaalt ook de hoogte van de waterschapsbelasting. Hierbij wordt niet alleen gekeken naar het huis zelf, maar ook naar de waarde van de grond waarop het staat.

Maar het idee dat een woonhuis onder onroerend goed valt, heeft ook zijn weerslag op erfrecht en nalatenschappen. Bij overlijden gaat het huis over op de erfgenamen, maar ook de daarmee verbonden lasten, zoals eventuele hypotheekschulden. Dit maakt de overdracht van onroerend goed een belangrijk aandachtspunt bij vermogens- en successieplanning.